Sevgili okurlarım ne yiyip ne içiyoruz da anlaşılması çok basit mevzuları bile anlamazdan gelebiliyoruz.?
Eski toprak insanlar nadirde olsa, “leb demeden leblebiyi anlayacaksın evlat” diye öğüt verirmiş anlayışı kıt, algıları kapalı insanlara.!
O anlayışı kıt, algıları kapalı olanlar bile birkaç öğütten, telkinden sonra leb demeden leblebiyi anlayacak duruma gelirmiş.
Eee şimdilerde öylemi.?
Ne gezer.
Geçtim leb’den leblebi den, sırf anlasın diye adamı nohut tarlasına götürüyorsun, bu otluğa neden geldik diye soruyor.
Anlatıyorsun anlatıyorsun, bakıyorsun hala anlamamış.
Sanki anlarsa kıyamet kopacak.!
Artık pes diyerek anlamayacağını üzülerek anlıyorsun.
Harbiden de çok merak ediyorum, bizler neyin kafasını yaşıyoruz.?
Neden hep madalyonun görünen yüzüyle yetiniyoruz.?
Arka yüzünü görmek çıkarlarımıza ters düştüğü için mi, yani anlayış kıtlığı algıların kapalı tutulması hep ama hep çıkar menfaatler için mi.?
Evet, algıların kapalı olmasının, yediğimiz içtiğimizle alakası olduğunu çok sanmıyorum.
Zira, düpe düz menfaatler ağır bastığı için kapalı tutulduğunu, düşünüyorum.